کد مطلب:277089 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:194
مهدی هم نام پیامبر است
در «سنن» ترمذی و «سنن» ابوداوود و بسیاری از منابع دیگر آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«لاتذهب الدنیا، حتّی یملك العرب رجل من أهل بیتی، یواطیء اسمه اسمی». [1] .
[ صفحه 95]
«دنیا به آخر نمی رسد تا اینكه مردی از اهل بیت من، زمامِ امور عرب را به دست گیرد، او هم نام من است».
در «مسند» احمد بن حنبل، از عاصم، از زر، از عبداللّه بن مسعود روایت كرده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«لاتنقضی الأیام ولایذهب الدهر، حتّی یملك العرب رجل من أهل بیتی اسمه یواطیء اسمی». [2] .
«روزها سپری نمی شود و دنیا به آخر نمی رسد، تا اینكه مردی از اهل بیت من، عرب را مالك شود؛ نام او، نام من باشد».
در كتاب «ارشاد» شیخ مفید (رحمه الله) نیز در حدیثی آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«لن تنقضی الأیّام واللیالی حتّی یبعث اللّه رجلاً من أهل بیتی، یواطیء اسمه اسمی، یملأها عدلاً و قسطاً كما مُلئت ظلماً». [3] .
«روزها و شبها نمی گذرد (دنیا به پایان نمی رسد) تا این كه خداوند، مردی از خاندان مرا برانگیزد كه هم نام من است؛ او زمین را پر از عدل و داد كند همچنان كه پر از ستم شده باشد».
«لاتذهب الدنیا، حتّی یملك العرب رجل من أهل بیتی، یواطیء اسمه اسمی». [1] .
[ صفحه 95]
«دنیا به آخر نمی رسد تا اینكه مردی از اهل بیت من، زمامِ امور عرب را به دست گیرد، او هم نام من است».
در «مسند» احمد بن حنبل، از عاصم، از زر، از عبداللّه بن مسعود روایت كرده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«لاتنقضی الأیام ولایذهب الدهر، حتّی یملك العرب رجل من أهل بیتی اسمه یواطیء اسمی». [2] .
«روزها سپری نمی شود و دنیا به آخر نمی رسد، تا اینكه مردی از اهل بیت من، عرب را مالك شود؛ نام او، نام من باشد».
در كتاب «ارشاد» شیخ مفید (رحمه الله) نیز در حدیثی آمده است كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:
«لن تنقضی الأیّام واللیالی حتّی یبعث اللّه رجلاً من أهل بیتی، یواطیء اسمه اسمی، یملأها عدلاً و قسطاً كما مُلئت ظلماً». [3] .
«روزها و شبها نمی گذرد (دنیا به پایان نمی رسد) تا این كه خداوند، مردی از خاندان مرا برانگیزد كه هم نام من است؛ او زمین را پر از عدل و داد كند همچنان كه پر از ستم شده باشد».
[1] سنن ترمذي، ج 9، ص74، سنن ابو داوود، ج4، ص106 ـ 107، عقد الدرر، ص 27، باب 2، حلية الاولياء، ج5، ص75.
[2] مسند احمد، ج1، ص76، تفسير سيوطي، ج6، ص58.
[3] ارشاد مفيد، ص 326، بحار الانوار، ج 52، ص 240 و فصول المهمّه فصل دوازدهم، ص 291، حلية الاولياء، ج 5.